(27) Samfunnsmåltidet

Kom, la oss kjærlig vandre, og legge hånd i hånd,

og holde av hverandre i dette trengsels land!

Som barn vi være må, på veien ikke stride,

Guds engler ved vår side som søsken med vil gå.

(Sangboken 565: Kom, søsken. G.Tersteegen)

Vi føler sterkt fellesskapet i gruppa når vi deler et måltid sammen. Da er det lettere å få samtalen på gli og bli kjent med kvarandre. Dette måltidssamfunnet kjenner vi også i samband med nattverdet, måltidet kring Herrens bord. Påskelammet ved utgangen frå Egypt var eit familiemåltid for israelittene, og blodet vart strøket på dørstokkane som einaste redningsmiddel mot Guds dom og vreide. Dette var den gamle pakts blod. Jesus taler om den nye pakts blod utrent til soning for våre synder. På grunnlag av dette blodet får vi syndenes forlatelse og står i nåde (velvilje) hos Gud.
Bildet her viser Olav Fjose og Gordon Klungland ved nattverdbordet på bedehuset i Flekkefjord. Siden nattverdforvaltning i 1913 vart tillatt også utenfor kyrkjene, har vi gjerne kalt slik nattverd "fri" fordi den var ikkje bundet til ein statkyrkjelig prest. Denne nemninga bør vi slutte med, nattverd er nemlig ganske enkelt nattverd samme kva hus den vert forvalta i. At vi har ulike ordninger og liturgier i dei forskjellige kyrkjer og bedehus, gjer ikkje dette nådemiddelet større eller mindre av den grunn. Velsignelsens kalt, som vi velsigner, er den ikke samfunn med Kristi blod? Brødet somvi bryter, er det ikke samfunn med Kristi legeme? Fordi det er ett brød, er vi ett legeme (både lokal forsamling og verdensvid kyrkje) enda vi er mange. For vi har alle del i det ene brød (1 Kor. 10:16-17)

(26) Når Gud skjuler seg.

Skyer skjule kan min himmel, sorg og smerte titt meg når,

men i alle trengslers vrimmel, Jesus ved min side står.

Jeg vil prise ham som døde korsets bitre død engang.

Og når jeg ham snart skal møte, klinge skal den samme sang.

(Sangboken 87. Rowley: Jeg vil synge ut for alle)

Asbjørn Gjedrem, f. 1933, slutta som rektor ved Tonstad skole for å bli leiar for Misjonssambandet i Flekkefjord Felleslag høsten 1980. Året før hadde han blitt innvalgt som medlem av NLMs Hovedstyre. Så fekk han kreft, og det bar til rikshospitalet. På ein dag han følte seg betre der, stod han i dusjen og sang "Jeg vil synge ut for alle". Då han begynte på det tredje verset, stilna sangen brått. Pleiarane for inn for å sjå kva som hadde hendt. Dei fant han død på golvet i dusjen, "sorg og smerte" hadde nådd han - men nå var han fri. Det var den 19.august 1981.
I våre liv opplever vi ofte Gud som "skjult", slik det står om han i Jes 45:15. Lærdommen frå Job 35:14 er også nyttig for oss: "Sjølv om du seier at du ikkje ser han, ser han likevel din sak - og du lyt vente på han."(bildet viser Jobs pinsler og de som kom for å irettesette han). Et lite øyeblikk forlot jeg deg, men med stor barmhjertighet vil jeg samle deg. Da min vrede strømmet over, skjulte jeg mitt åsyn for deg et øyeblikk, men med evig miskunnhet forbarmer jeg meg over deg, sier Herren, din gjenløser (Jes 54:7-8)

(25) Frels dem fra døden!

Den som eingong høyrde ropet

frå dei store folkeslag:

Kom og hjelp oss for vi vandrer

utan von og utan dag!

Aldri, aldri meir han gløymer

denne såre sukk som stig

frå dei arme folk som ventar

medan deira livssol sig

(Sangboken 701. Trygve Bjerkrheim)

Misjonær Steinar Harestad fortalde om eit maleri han hadde sett i sin ungdom: I eit tørt og øde landskap var mennesker på vandring mot ein avgrunn med flammer og fjell. Dei såg ut til å vandre mot døden. Orda frå Ordsp. 24:11-12 slo ned i han: Frels dem som hentes til døden, og de som vakler hen for å drepes - måtte du kunne holde dem tilbake! Uten Jesus er eit menneske allerede dømt, seier Guds ord (Joh 3:18). Jesus såg markene, dei var alt kvite til høsten (Joh 4:35), ein herjet og forkommen masse av mennesker utan hyrding (Matt 9:36). Er din nød for desse menneskene liten, då skal du be om at Jesus må få dra deg nærare seg. Den som blir i meg, han bærer mye frukt, sa Jesus (Joh 15:5)

(24) Bønn og paracet

Sørg for legem og for sjel til min livsvei ender,

Jeg dem trygt i ve og vel gir i dine hender.

Sørg, o kjære Gud, især for mitt hjertes tanker,

at de, hvor som helst jeg er, aldri fra deg vanker.

Sørg for gods og hus og hjem, for mitt navn og ære;

heller ikke korset glem, som jeg her må bære!

Sørg for meg hver stund, hvert sted på min ferd her nede,

sørg at jeg herfra i fred farer til din glede.

(Sangboken 379. Ludämilia. Landstad)

Vi har alle hørt mye om "Snåsamannen" i det siste, ingen har grunn til å tvile på at han har Gud-gitte evner til å diagnostisere og helbrede. Fleire har ei slik nådegave, det ser vi i Bibelen. Samtidig veit vi at Herren og hans apostler tok i bruk det som skaperverket hadde av lindrande og helbredande midler. - Tannverken min i går og i natt gjekk midlertidig over ved bønn og eit par paracetter. I morgen vonar eg å få hjelp av tannlegen til å fullføre helbredelsen. Bildet viser misjonær og sykepleier Jorunn Hamre som gir lindring til ein pasient i Sør-Etiopia. På bildet som henger på veggen i klinikken ser vi Jesus som helbreder ein blind. Sjukdom høyrer med til den forgjengeligheten menneskene og heile skaperverket er lagt under. Også dette kan vi nemne for han som har båret våre sjukdommer (Jes 53), og bruke dei middel han har gitt oss her i verden. "Ikke en spurv til jorden uten at Gud er med. Ikke en sjel mot døden uten hans kjærlighet! ... Tro det når ubeskyttet midt i en kamp du står! Tro det når helt alene du med en smerte går!" (Sangboken 404. I.P.Fougner). Er noen blant dere syk? La ham kalle til seg menighetens eldste, og de skal be for ham og salve ham med olje i Herrens navn. Og troens bønn skal hjelpe den syke, og Herren skal reise ham opp, og har han gjort synder, skal han få dem tilgitt. (Jakobs brev 5:14-15)

(23) Å legge av byrder

Takk at du tok mine byrder, eit høgfjell av skuld og av skam.
Du bar det på skuldrene dine, du skuldlause sonofferlam.

Takk at du bar mine synder, betalte mi skyhøge skuld,
med blod rå ditt fullkomne hjarta, og ikkje med sylv eller gull.
(Sangboken 288. Bjerkrheim)

So vil ved korset eg standa, med undring er ser: Eg er fri!
Eg skal ikkje døy, eg skal leva, med Jesus til æveleg tid!

Bildet øvst er frå Awasa i Etiopia, der jentunger kom for må selge sine vedbører - dei kunne vere ganske tunge. Det andre bildet er også frå Awasa - frå misjonæranes feriestad. Vi har kvar våre bører å bere, både dei som heidenskapet legg på folkeslaga, og dei oppgavene som tynger på misjonærane. Hos Jesus får me leggje dei av, rette ryggen og gå vidare - til nye oppdrag og eit nytt, vonfullt liv sammen med han. Våre sjukdommer har han tatt på seg, våre piner har han båret ... Herren lot den skyld som lå på oss alle, ramme ham (Jes 53:4-6)

(22) Bare ein dag om gongen

Dagen i går er forbi, morgendagen har ingen sett.
I dag - i dag - hjelper Herren! I dag - i dag - hjelper Herren!

Det er Alf Prøysen vi har fått denne strofa frå: "Du skal få en dag i mårrå som rein og ubrukt står, med blanke ark og fargestifter til." Den kan vere god å ta med seg når dagen i dag er fylt med nederlag og misbrukte muligheter. Men det er ikkje alltid vi kan kvitte oss med fortida så enkelt som vi kaster eit kladdepapir i papirkorga. Ofte vil gjorte gjerninger forfølge oss og framtidige oppgaver ligge som ei bør på tanker og sinn. Kva så? Det er heller ikke slik at vi har eierskap til morgendagen -vi veit nemlig ikkje om vi får oppleve den. Gud sier det på en annen måte: Vi skal få regne med at gårsdagens misgjerning er oppgjort, tilgitt og tildekket - for Jesu skuld. Men i dag har Herren oppgaver for oss, som hans reiskap for å nå våre medmennesker med sin godhet og velvilje. Heldigvis skal vi få ta ein dag om gongen i vårt tilmålte liv her i verden. Men hva med morgendagen? Jo, den ligg i Guds hand. Nokre handlinger lyt planleggjast av oss, både ved praktisk førebuing og ved bønn.Og så sovner vi om kvelden i tillit til at "her ned når hans evige armer" (5.Mosebok 33:27). I fred vil jeg legge meg ned og sove. For du, Herre, du lar meg bo for meg selv i trygghet (Salme 4:9).

(21) Jesus i krybben - og på korset

Du ser kanskje Jesus som barnet i krybben,

og hyrder på marken og vismenn på kne.

Med stjerner som stråler og engler som synger,

gir stemningsfull glede og budskap om fred

Men har du sett Jesus som lider på korset,

som soner for din skyld, som lindrer din nød;

og har du sett Jesus som står opp av graven,

gir håp om et nytt liv og seier over død?

(Sangboken 150. Jan Byfuglien)

Det er spennande med julegaver. I tillegg til gode og harde bokpakker fekk eg også ein liten pakke frå eit av barnebarna. Figuren ini var ikkje til å ta feil av: Eit halvt valnøttskall med ein tydelig babyfigur inni, omkransa av ein stråliknande tøybit. Denne "krybba" var plassert på ei rund trefjøl med den tydelige inskripsjonen "Jul i eit nøtteskall". Den talte til meg: Jul er ikkje stjerner og lys, dekorasjoner og juletre og pinnakjøtt og gaver. Det er Guds sønn som kom med til jord som eit lite barn, og som enda opp på korset - for mine synders skyld. Ham, som ikke visste av synd, har Gud gjort til synd (ofret som syndeoffer) for oss, for at vi i ham skal bli frikjent (rettferdiggjort) for Gud. (2.Kor. 5:21)