(27) Samfunnsmåltidet

Kom, la oss kjærlig vandre, og legge hånd i hånd,

og holde av hverandre i dette trengsels land!

Som barn vi være må, på veien ikke stride,

Guds engler ved vår side som søsken med vil gå.

(Sangboken 565: Kom, søsken. G.Tersteegen)

Vi føler sterkt fellesskapet i gruppa når vi deler et måltid sammen. Da er det lettere å få samtalen på gli og bli kjent med kvarandre. Dette måltidssamfunnet kjenner vi også i samband med nattverdet, måltidet kring Herrens bord. Påskelammet ved utgangen frå Egypt var eit familiemåltid for israelittene, og blodet vart strøket på dørstokkane som einaste redningsmiddel mot Guds dom og vreide. Dette var den gamle pakts blod. Jesus taler om den nye pakts blod utrent til soning for våre synder. På grunnlag av dette blodet får vi syndenes forlatelse og står i nåde (velvilje) hos Gud.
Bildet her viser Olav Fjose og Gordon Klungland ved nattverdbordet på bedehuset i Flekkefjord. Siden nattverdforvaltning i 1913 vart tillatt også utenfor kyrkjene, har vi gjerne kalt slik nattverd "fri" fordi den var ikkje bundet til ein statkyrkjelig prest. Denne nemninga bør vi slutte med, nattverd er nemlig ganske enkelt nattverd samme kva hus den vert forvalta i. At vi har ulike ordninger og liturgier i dei forskjellige kyrkjer og bedehus, gjer ikkje dette nådemiddelet større eller mindre av den grunn. Velsignelsens kalt, som vi velsigner, er den ikke samfunn med Kristi blod? Brødet somvi bryter, er det ikke samfunn med Kristi legeme? Fordi det er ett brød, er vi ett legeme (både lokal forsamling og verdensvid kyrkje) enda vi er mange. For vi har alle del i det ene brød (1 Kor. 10:16-17)