(13) Den siste advent

Ja, du har sagt at du kommer,
Ja, du har sagt du er nær.
Herre, jeg venter din sommer,
opp imot hjemmet jeg ser!

Nåden all motgang oppveier,
kort er min trengselstid her.
Når bare Jesus jeg eier,
sørger mitt hjerte ei mer
(Sangboken 873. Marius Giverholt)

Ei av adventtekstene forteller om Johannes døyperen i fengsel (Matt 11:2ff). Som Jesu forløper hadde han vore altfor frittalende med det budskapet han hadde fått frå Herren å bringa til folket. Kvifor greip ikkje Jesus inn og fridde han frå hans forfølgelse og fangenskap? Hadde han ikkje vore lydig mot Herrens sak? Hadde han tatt feil då han døypte Jesus som Guds Messias? Spørsmåla og tvilen herja i den stakkars mannen som snart skulle bli henretta. Kva gjer så Jesus? Jo, han svarer ikkje på spørsmåla, men peika på seg sjøl og sine gjerninger.
Forfølgelse kommer over dere slik dei kom over meg, sa Jesus til disiplane sine. Tomas fekk i sin tvil sjå Jesus, og då hadde han ingen andre spørsmål - han hadde sett svaret. Job følte det samme, der han satt i sine piner. Midt i tvil og anfektelser og sitt rop: "Kvifor, Herre?", fortsetter han med "Eg veit at min gjenløser lever ... og eg skal få sjå Gud!" (Job 19:25-26). Dine mange spørsmål får inga oppklaring når Jesus kjem igjen. Då får du nemlig sjå HAN, og forstå at det er HAN sjøl som er svaret. Det kommer til å bli nok for deg!
(TS - 11.12.08)